سلام و احترام خداقوت و احسنت به نویسنده محترم بانو نگار تشکری.نگارش داستانی تاریخی آن هم با زاویه دید دوم شخص نشان دهنده‌ی قلم توانمند نویسنده است.رنگ و بوی این سبک آثار را قبلاً در آلبوم کاری استاد سعید تشکری؛ کسی که سالها در ادبیات رضوی قلم زده است، دیده و خوانده‌ام.در همان آغاز خوانش داستان یاد رمان؛ آبی‌ها، رفیق و هندوی شیدا در ذهنم تداعی شد که استاد سعید تشکری از زاویه دید دوم شخص به زیبایی در این آثار استفاده کرده‌اند.به نظرم داستان پر و پیمان « بغضِ خفته» یک زندگی نامه است که پیشنهاد می‌کنم نویسنده با قلم توانمندی که دارد در قالب رمان بنویسد.موفق باشید.