بسماللهالرحمنالرحیم
نیایشهای حضرت رسول صلی الله علیه و آله
نویسنده: پاک نیا، عبدالکریم
منبع: ویژگیهای پیامبر اعظم (ص)، الخصائص النبویة، ص: 319
1.هنگامی که صدای اذان میشنید، ضمن بازگو کردن جملات آن در پایان اذان عرض میکرد:
«الَّلهُمَّ رَبِّ هذِهِ الدَّعْوَةِ التّامّةِ وَالصَّلوةِ الْقائِمَةِ، اعْطِ مُحَمَّداً سُؤلَهُ یوْمَ الْقیامَةِ وَبَلِّغْهُ الدَّرَجَةَ الْوَسیلَة مِنَ الْجَنَّةِ وَتَقبَّلْ شَفاعَتَهُ فِی امَّتِهِ1؛ ای خدایی که پروردگار این دعوت تام و نماز بر پا شدهای! خواهشهای محمّد را در روز قیامت برآور و او را به درجهای که وسیلة آمرزش بهشتی است، برسان و شفاعت او را دربارة امتش بپذیر!»
2. در دل شب، صورت را بر خاک مینهاد و میفرمود:
«الهی لا تَکلْنی الی نَفْسی طَرْفَةَ عَین ابَداً2؛ خدایا! مرا چشم برهم زدنی به خودم وامگذار.»
3. هنگام خواب، اینگونه از خداوند استعانت میجست:
«بِسْمِ اللَّهِ امُوتُ وَاحْیی وَالَی اللَّهِ الْمَصیرُ، الَّلهُمَّ آمِنْ رَوْعَتِی واسْتُرْ عَوْرَتِی وَادِّعَنِّی امانَتی3؛ به نام خدا میمیرم و زنده میشوم و به سوی او بازگشت همة خلایق است. خدایا! ترسم را به امن و آرامش تبدیل فرما و عیبم را بپوشان و خودت امانتی را که به من سپردهای، ادا فرما.»
4. هنگام رؤیت هلال ماه نو، دستها را بلند میکرد و میفرمود:
«الَّلهُمَّ اهِلَّهُ عَلَینا بِالامنِ وَالایمانِ وَالسّلامَةِ وَالْاسْلامِ4؛ خدایا! هلال این ماه را برای ما همراه امنیت و داشتن ایمان و سلامتی و بهرهمند شدن از اسلام قرار ده.»
5. در ابتدای سال نو، اینچنین نیایش میکرد:
«الَّلهُمَّ انْتَ الْالهُ الْقَدیمِ وهَذِهِ سَنَةٌ جَدیدَةٌ فَاسْئَلُک فِیها الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیطانِ وَالْقُوَّةَ عَلی هذِهِ النَّفْسِ الْامّارَة بِالسُّوءِ وَالْاشْتِغالَ بِما یقَرِّبُنِی الَیک. یا کریمُ، یا ذَالْجَلالِ وَالْاکرامِ، یا عِمادَ مَنْ لاعِمادَ لَهُ، یاذَخیرَةَ مَنْ لا ذَخیرَةَ لَهُ، یا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ...5؛ خدایا! معبود ازلی تو هستی و این، سال نو است. از تو میخواهم که در این سال از شرّ شیطان مرا نگه داری و بر این نفس امّارهام پیروز گردانی و به آنچه مرا به تو نزدیک میکند مشغول نمایی. ای کریم! ای صاحب جلال و کرم! ای تکیهگاه کسی که تکیهگاهی ندارد! ای مایة امید کسی که ذخیرهای ندارد! ای نگهدار کسی که نگهدارندهای ندارد! ای فریادرس آنکه فریادرسی ندارد...!»
6. امام صادق علیه السلام فرموده است: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هنگامی که به آینه نگاه میکرد میفرمود:
«الْحَمْدُللَّهِ الَّذی اکمَلَ خَلْقِی وَأَحْسَنَ صُورَتِی وَزَانَ مِنّی مَا شَانَ مِنْ غَیرِی وَهَدَانِی لِلإِسْلامِ وَمَنَّ عَلَی بِالنُبُّوَةِ6؛ ستایش مخصوص خدایی است که آفرینش مرا کامل و صورتم را نیکو آفرید، آنچه که به دیگران نبخشیده بود به من بخشید، به اسلام هدایتم کرد و با نبوّت بر من منت نهاد.»
7. آن حضرت وقتی که بر مرکبی سوار میشد، سه بار اللَّه اکبر میگفت، آنگاه میفرمود:
«سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَلَنا هَذَا وَمَا کنَّا لَهُ مُقْرِنینَ وَانَّا الَی رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ اللَّهُمَّ انَّا نَسْأَلُک فِی سَفَرِنَا هَذَا الْبِرَّ والتَّقْوی وَمِنَ الْعَمَلِ مَا تَرْضَی اللَّهُمَّ هَوِّنْ عَلَینَا سَفَرَنَا هَذَا واطْوِ عَنَّا بَعْدَهُ اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَالْخَلِیفَةُ فِی الأهْلِ اللَّهُمَّ انِّی أَعْوذُ بِک مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَکآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَسُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْاهْلِ وَالْمَال7؛ پاک و منزه است خدایی که این مرکب را در اختیار ما نهاد وگرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم و ما به سوی پروردگارمان بازمیگردیم. خدایا! در این سفر از تو نیکی کردن و پرهیزگاری را طلب میکنیم و کاری را که موجب خشنودی توست، از تو خواستاریم. خدایا! بر ما این سفر را آسان گردان و دوری آن را بر ما نزدیک نما! خدایا تو در سفر یار ما و در خانهمان جانشین ما میباشی. پروردگارا! از رنج و گرفتاری سفر و غم و غصة منزل و دیدن بدی دربارة اهل و مال به تو پناه میبرم.»
و هنگام بازگشت از سفر میفرمود:
«آئِبونَ تَائِبُونَ عَابِدُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُونَ8؛ در حالی که به سوی خدا توبه کرده و پرستش او را میکنیم و سپاسگزار اوئیم، به منزل خود برگشتیم.»
8. وقتی سفرة غذا را باز میکردند، پیامبر صلی الله علیه و آله این دعا را میخواند:
«سُبْحَانَک اللَّهُمَّ مَا أَحْسَنَ مَا تَبْتَلِینَا سُبْحَانَک مَا أَکثَرَ مَا تُعْطِینَا سُبْحَانَک مَا أَکثَرَ مَا تُعَافِینَا اللَّهُمَّ أَوْسعْ عَلَینَا وَعَلَی فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ9؛ خدایا! تو منزهی. چه نیکوست آنچه ما را به آن آزمودهای و چه بسیار است، آنچه به ما بخشیدهای و چه فراوان است سلامتیهایی که به ما دادهای. خداوندا! بر ما و بر فقرای اهل ایمان گشایش و توسعه در رزق کرامت فرما!»
9. هنگامی که سفرة غذا را برمیداشتند، میفرمود:
«اللَّهُمَّ أَکثَرْتَ وَأَطْبَتَ وَبَارکتَ وَأَشْبَعْتَ وَأَرْوَیتَ الْحَمْدُللَّهِ الَّذِی یطْعِمُ وَلَایطْعَمُ10؛ الهی! نعمتهایت را بر ما فراوان عنایت کردی و آن را پاکیزه و مبارک ساختی و ما را سیر نمودی و سیراب کردی؛ حمد و ستایش مخصوص خدایی است که میخوراند، ولی نیازی به خوردن ندارد.»
پینوشتها
1. دعائم الاسلام، ج1، ص146.
2. بحارالأنوار، ج16، ص218.
3. سنن النبى، ص322.
4. امالى، ج2، ص109.
5. الاقبال، ص553.
6. مستدرك الوسائل، ج1، ص444.
7. همان، ج8، ص137.
8. صحیح مسلم، ص1342.
9. الكافى، ج6، ص293.
10. وسائل الشيعه، ج24، ص358.
کلمات کلیدی
سیرة معصومان | پیامبر صلی الله علیه و آله | دعا و نیایشهای پیامبر